Οι απαίδευτοι

Οι αγράμματοι και ακαλλιέργητοι άνθρωποι θεωρούν τα λόγια γελοίον πράγμα, και δεν θέλουν να τ` ακούνε, επειδή ελέγχεται η αγραμματοσύνη τους, και θέλουν να είναι όλοι όμοιοί τους.

Κατά τον ίδιο τρόπο και όσοι ζουν και συμπεριφέρονται ακόλαστα φροντίζουν (να αποδείξουν ότι) όλοι είναι χειρότεροί τους, νομίζοντας πώς από το πλήθος των κακών θα επιτύχουν το ακατηγόρητο για τους εαυτούς των.

Η άτονη (χαλαρή και νωθρή) ψυχή (τους) θολώνει από την κακία που περιλαμβάνει ασωτία, υπερηφάνεια, απληστία, οργή, προπέτεια, λύσσα, φόνο,οδυρμό, φθόνο, πλεονεξία, αρπαγή, πόνο, ψεύδος, ηδονή, οκνησία, λύπη, δειλία, αρρώστια, μίσος, κατηγορία, αδυναμία, πλάνην, άγνοιαν, απάτην, λήθην Θεού.

Με τέτοια και παρόμοια (κακίες) τιμωρείται η άθλια ψυχή που χωρίζει τον εαυτό της από το Θεό.


Μέγας Αντώνιος