Νηπτική Πνευματικότητα, και ο μοντέρνος πολιτισμός.

Οὐσία τοῦ ἑλληνικοῦ βίου ὑπῆρχε ὣς τώρα ὄχι ἡ δουλεία στὴν ὀργάνωση (πολιτική, ἐκκλησιαστική, ἐκπαιδευτική, κλπ), ἀλλὰ ἡ νηπτικὴ πνευματικότητα, στὸ ἐπίκεντρο καὶ ὄχι στὸ περιθώριο, ἐμποδίζοντας τὴν Κοινωνία νὰ ξεπέσει σὲ Ἐπικράτεια. Κάθε κίνηση ποὺ ἐλευθερώνει ἀπὸ τὸ ἐγὼ διανοίγοντας στὴν ἀλήθεια τῶν πραγμάτων, ἀνήκει στὴν νηπτικὴ πνευματικότητα καὶ ἀναγεννᾶ πράγματι τὸν πολιτισμό.

Πόθος γιὰ τὸν Θεὸ καὶ ἐλευθερία ἀπὸ κάθε ὀργάνωση δὲν εἶναι ἡ ‘παράκαμψη’ τῆς θεσμιζόμενης Ἐκκλησίας, τῆς ἱστορίας, κλπ., χάριν ἀλήθειας ‘ἐσωτερικῆς’, ἀλλὰ ἡ ἀληθινὴ βίωση τῆς ἱστορικῆς μαζὶ καὶ ἐσχατολογικῆς γιορτῆς τῆς Ἐκκλησίας, ἡ μεγαλύτερη δυνατὴ προσωπικὴ συνάντηση καὶ ἐπαφή, μέσα στὴν ὁποία καὶ τὰ πιὸ ἄκαμπτα τυπικὰ ἔρχονται στὴν ἐκκλησιαστικὴ καὶ ἐρωτική τους διάσταση. Ὅταν λείπει ἡ ἀπόλαυση, ἡ ἀλήθεια, ἡ ἑνότητα καὶ ἡ χαρὰ τῆς ἐλευθερίας, ἡ νηπτικὴ πνευματικότητα καὶ ἄρα ὅλη ἡ Ἐκκλησία ἀσθενεῖ. Τὰ πάθη ἔχουν τὴν ἀρχή τους στὴν βούληση, εἶναι λάθη ὑπαρξιακά, ὄχι λογιστικά. Μὲ τὴν κυριαρχία τῆς ἰδεολογίας, ὁσοδήποτε ἀνοιχτῆς καὶ φιλελεύθερης, τὴν αὐτοπροσφορὰ ἀντικαθιστᾶ τὸ καθῆκον, καὶ αὐτὸ ὑπὸ τὸν φόβο κυρώσεων καὶ τὴν ἐλπίδα ἀπολαβῶν, ὁπότε ἡ κοινωνία καταντάει ἑταιρεία καὶ ἡ προσωπικὴ ὕπαρξη πορνεία. Ὅσο κι ἂν ἡ ἑλληνικὴ παράδοση ἀντιστέκεται πρὸς τὸ παρόν, χάρη κυρίως στὴν Ἐκκλησία, ὅμως ὅλα δείχνουν πὼς ἡ Ἐκκλησία θὰ συνεχίσει νὰ περιορίζεται, θὰ μειώνεται λοιπὸν ἡ δυνατότητα συμπαράστασης σὲ μιὰ ‘πραγματικότητα’ ὅλο πιὸ ἀπρόσωπη, μαζική, μηχανική, ὑποκριτικὴ καὶ ψυχρή.

Πηγή:Γ. Βαλσάμης(: http://www.ellopos.gr/byzantium.asp)